Dagboek Van Een Nymfomane

‘Ik verloor mijn maagdelijkheid op 17 juli 1984 om 02.46:50 uur ’s nachts. Vijftien was ik, ik vergeet het nooit meer. Op een avond nam Edouard me mee naar zijn huis. Ik herinner me nog dat ik niets voelde, behalve reusachtig veel schaamte omdat ik niet bloedde en het vreemde gevoel dat ik in bed had geplast. Ik vluchtte het huis uit nadat ik het toilet had doorgetrokken om mijn voetstappen op de trap te maskeren. Edouard zag ik elf jaar later terug, in Parijs, op een in een hotel georganiseerd congres. We sloten ons op in het herentoilet, waar we probeerden de hartstocht van meer dan tien jaar geleden nieuw leven in te blazen, misschien uit angst om volwassen te worden of uit nostalgie. Maar de passie laaide niet opnieuw op en het geluid van een doortrekkende wc kondigde wederom mijn vertrek, dit keer voorgoed, uit zijn leven aan. Valérie Tasso wordt geboren in een keurig middenklassegezinin een Parijse voorstad. Als ze op haar 15e haar onschuld verliest en haar passie voor seks ontdekt, weigert ze zich nog langer te onderwerpen aan de regels van haar burgerlijke milieu. Na haar studie businessmanagement herschept ze haar leven tot een erotische odyssee, opwindend, vol risico’s en zingenot. Ze bedrijft seks met tallozepartners in de meest uiteenlopende omstandigheden en maakt er geen geheim van dat ze alleen nog maar van plan is met anderen – mannen én vrouwen – te communiceren door middel van erotische spelletjes en harde, ongegeneerde seks. Dan ontmoet ze de man in wie ze haar ‘grote liefde’ meent te herkennen en begaat de grote fout zich aan hem te binden, geheel tegen haar natuur in. De kater volgt dan ook snel en ze vlucht naar Barcelona, waar ze als chique escortgirl het hoofd boven water moet zien te houden. Dit zijn jaren waarin ze een grote mensenkennis opdoet door ontmoetingen met mannen uit alle lagen van de samenleving. Maar er is één ding dat met het verstrijken der jaren niet verandert: haar onverzadigbare honger naar seksen zinnelijkheid.