Het gelukkige jaar 1940

Hans Münstermann Het gelukkige jaar 1940 De ouders van Andreas Klein zijn op 10 mei 1940 in het huwelijk getreden. Dat is geen goed tijdstip om te trouwen, vooral niet omdat zijn moeder een Nederlandse is en zijn vader een Duitser. Het is het startsein voor een lange reeks dubbelzinnige tegenslagen, fouten en vergissingen, die in de familie Klein nog altijd nadreunen. Debuutroman van de AKO-prijswinnaar, waarin het Nederlands-Duitse huwelijk van de ouders van Andreas Klein bekend uit De bekoring centraal staat Bijna zestig jaar later wil Andreas nog één keer aandacht vragen voor deze geschiedenis. Tijdens een feestelijke familiebijeenkomst keert hij terug naar de trouwdag en hoewel aanvankelijk niemand er een woord over wil horen, krijgt hij gaandeweg de gespannen aandacht van zijn broers en zussen, en zelfs van zijn bejaarde moeder, die haar geheimen nu niet langer alleen hoeft te dragen. Zij ligt in bed en zij slaapt. Het is haar laatste nacht in het ouderlijk huis aan de Bakkerstraat in Arnhem. Morgen trouwt zij. Hier moet ik beginnen. Een slapend meisje van achttien dat morgen trouwt met een man van vijfendertig. Dit is de nacht van 9 op 10 mei en de weerberichten voor morgen zijn bijzonder gunstig. Mijn toekomstige moeder ligt te slapen in haar meisjeskamer. Zij droomt van de man die morgen naast haar staat voor het altaar van de Walburgiskerk. Een Duitse man. Hij spreekt een beetje Nederlands, ongeveer zoals prins Bernhard, als je die op de radio hoort. Het is helemaal niet gek om met een Duitser te trouwen als de kroonprinses het ook doet. Het meisje in bed volgt een koninklijk voorbeeld. Ze heeft vaak aandachtig gekeken naar de foto's van het prinselijk paar. Een droomhuwelijk. Een sportieve prins en een serieuze prinses. Doortrokken van een grote ernst die te maken heeft met de taak die zij ooit op zich zal nemen. Moeder. Iets heel teers en schoons, waar ze nog net niet bij kan, maar wat eraan komt.