Is 'T Nu Al Tijd, Meester ?

Nooit werd het basisonderwijs zo concreet van binnenuit beschreven. Een boek dat begint op 1 september en dat eindigt als de grote vakantie begint. Het wel en wee van een schooljaar in de derde klas, de klas van Emily, Robine, Said, Raf, Marcia, Shauni en de anderen. Het vijfentwintigste en laatste schooljaar van meester Mampaey. Een kroniek vol reflecties over de ontwikkelingen in een kwarteeuw basisonderwijs. Tjen Mampaey in de Inleiding: "Ik ben onderwijzer en dat blijf ik. Wat ik waardevol vind, wil ik doorgeven. Dat merk ik ook aan de boeken die ik geschreven heb. Pas als iets me geweldig raakt en ik aanvoel dat veel mensen er iets aan kunnen hebben, zet ik het op papier. Als ik niets interessants te vertellen heb, zwijg ik liever. En luister naar anderen... Maar nu moet ik weer vertellen. Omdat mijn 'testament' belangrijk is voor de volgende generatie. Om hen iets te laten leren van onze fouten en successen. Omdat ik weet dat de aanpak in onze school kinderen creatiever, bewuster, zelfverzekerder, kritischer, solidairder en gelukkiger heeft gemaakt. En die ervaring mag niet verloren gaan. Ik heb deze kroniek niet geschreven om te tonen hoe uitzonderlijk ik werk in de klas. Dat is namelijk niet zo. Veel mensen werken zoals ik en stoppen al hun tijd en energie in het onderwijs..." Tjen Mampaey (°1952) was onderwijzer in de Gemeenschapsschool Puurs. Hij produceerde totaalspektakels, schreef kinderliedjes, en voor Unicef Verhalen uit de schemerzone van Klein-Brabant. Hij publiceerde eerder bij EPO: De Zwarte Hand (1993), Die van De Lamp (1996) en IJzer en vuur (1998).