Multidisciplinaire richtlijn bipolaire stoornissen

Bipolaire stemmingsstoornissen komen in verschillende vormen voor bij ongeveer 2% van de bevolking, en worden in vele gevallen pas laat als zodanig herkend. Door de veelvormige symptomatologie, het soms grillige beloop, en de wisselende respons op behandeling, stelt deze aandoening de behandelaars dan ook vaak voor complexe vragen. Deze richtlijn is een landelijk geldende, optimale beschrijving van de best mogelijke zorg voor de patiënt met een bipolaire stoornis, bedoeld om zorgverleners te ondersteunen bij de klinische besluitvorming. De richtlijn berust op de systematische reviews van wetenschappelijk onderzoek, aangevuld met ervaringskennis en aansluitende meningsvorming door beroepsbeoefenaren, patiënten en naastbetrokkenen. De richtlijn beoogt een leidraad te geven voor diagnostiek en behandeling aan alle professionals die betrokken zijn bij de zorgverlening aan mensen met een bipolaire stoornis. In deze richtlijn worden de behandelstrategieën in de verschillende fasen van de aandoening beschreven, en in geval van de farmacotherapie ook in overzichtelijke beslisbomen weergegeven. Waar farmacotherapie en ondersteunende begeleiding vanouds de hoekstenen van de behandeling zijn, is er toenemende wetenschappelijke evidentie voor de werkzaamheid van psychosociale interventies zoals psycho-educatie, zelfmanagement en psychotherapie. Er zijn aparte hoofdstukken voor jeugdigen, zwangeren en ouderen met een bipolaire stoornis. Deze richtlijn is in eerste instantie bedoeld voor psychiaters, psychiatrisch verpleegkundigen en psychologen/psychotherapeuten, en geeft ook aanbevelingen over de multidisciplinaire taakverdeling. Daarnaast is de richtlijn nuttig voor huisartsen en andere artsen die betrokken zijn bij de behandeling. Het betrekken van de patiënt en diens naasten (zoals partner of familie) bij de besluitvorming rondom de behandeling is essentieel om deze te laten slagen. Ook voor hen kan deze richtlijn daarbij behulpzaam zijn.