Pinguins in de woestijn

''Mensen zijn de jongste dencennia anders gaan denken en gaan leven. De veelheid van veranderingen heeft geleid tot een verveelvuldiging en verheviging, ja zelfs oververhitting van menselijke contacten. Maar evenzeer dreigen onze relaties te vervluchtigen en vervreemden we van elkaar. In onze poging om de verbeelding aan de macht te brengen, hebben wij vertrouwde paden verlaten. De horizon heeft zich verruimd maar de vaste oriëntatiepunten lijken op te gaan in de nevel van een fata morgana. In zijn nieuwe essay vraagt Luc Martens zich af of wij als 'pinguïns in de woestijn' geworden zijn? Hij denkt na hoe wij opnieuw vruchtbare biotopen kunnen aanleggen, waarin mensen en hun relaties kunnen gedijen? Welzijn en cultuur kunnen hier een wezenlijke bijdrage leveren. Een nieuw cultuurbegrip en -beleid kunnen een duurzame culturele ontwikkeling en het cultiverend vermogen van mensen versterken. Ook de draagkracht van primaire milieus als gezin en familie, de buurt, het werkmilieu, de school kan worden versterkt. Nieuwe netwerken van samenhorigheid kunnen worden uitgebouwd. Cultuur en welzijn kunnen ons op het spoor brengen van 'wat echt telt'. De politiek heeft bij dit alles een bijzondere verantwoordelijkheid. Op een ogenblik dat zij meer dan ooit wordt bevraagd, moet zij talenten mobiliseren om door de verbeelding van de macht de problemen te doorbreken. Dit onderstelt naast integriteit vooral het au sérieux nemen van mensen en een constante investering om de dialoog met de burger breed en diep te houden.''