Publieke Productie En Persoonlijk Profijt

Dit rapport gaat uitgebreid in op de kosten van publieke dienstverlening (zoals zorg, onderwijs, openbaar bestuur en veiligheid) en het profijt dat burgers van de betrokken overheidsuitgaven hebben. De kosten van deze diensten bedroegen in 2003 circa 40% van het bruto binnenlands product. Mede door de vergrijzing zullen de overheidsuitgaven onder druk komen te staan. Dit kan gevolgen hebben voor het niveau van publieke dienstverlening. Daarom worden de overheidsuitgaven voor zorg, veiligheid, onderwijs, openbaar bestuur, defensie en huursubsidie geregeld kritisch bezien, mede in het licht van de geleverde diensten. Een van de problemen waar men tegenaan loopt is dat de prijzen van deze diensten veel sneller blijken toe te nemen dan die van goederen geproduceerd door de marktsector. Dit komt onder meer doordat de personeelskosten in de publieke sector sneller zijn gestegen dan in de marktsector. Met het profijt van de overheid is een bedrag gemoeid gelijk aan circa 10% van het bbp. Individuele burgers profiteren van de aangeboden overheidsvoorzieningen als gebruiker van kinderopvang, thuiszorg en huursubsidie of als bezoeker van een museum of klassiek concert. Maar zijn het nu de burgers met hogere of met lagere inkomens die vooral profijt hebben van de overheid? En betalen de middeninkomens de rekening? Het is ook de vraag of de feitelijke profijthebbers ook de bedoelde profijthebbers zijn. Daarom wordt de werkelijke verdeling van het profijt vergeleken met de verdeling die zou zijn ontstaan als de overheid de juiste doelgroepen zou bereiken. Daaruit blijkt dat de lagere inkomens en middeninkomens iets minder profiteren dan verwacht mocht worden en de hogere inkomens iets meer.